Een rouwproces bestaat uit verschillende fasen. Fasen kunnen door elkaar lopen. Het is niet zo dat iedereen alle fasen doormaakt, het is een persoonlijk proces.

Ontkenning

Deze fase, waarin het verlies nog niet helemaal doordringt, geeft je de gelegenheid de waarheid geleidelijk onder ogen te zien. Het is een vorm van zelfbescherming, je laat niet meer verdriet toe dan je aan kan.

Boosheid en protest

‘Waarom overkomt mij dit?’ In deze fase protesteer je tegen het intense verdriet en de oorzaken daarvan. Je richt je woede, machteloosheid en onbegrip soms op de mensen om je heen of op artsen, therapeuten, God of de kerk.

Onderhandelen en vechten

Ingegeven door verschillende emoties kan dit vele vormen aannemen. Bijvoorbeeld bij een echtscheiding naar de rechter stappen of spanning in de familiesfeer.

Verdriet of depressie

Wanneer nabestaanden gaandeweg tot de ontdekking komen dat ontkennen, boos worden en/of het gevecht aangaan niet helpen om het verlies te verwerken, volgt vaak de depressieve fase. Deze wordt grotendeels veroorzaakt door de machteloosheid die je als rouwende voelt: er is niets, maar dan ook niets, wat je aan het gebeurde kunt veranderen.

Aanvaarding

Dit gaat met vallen en opstaan. Er komt weer wat meer ruimte, er kunnen voorzichtig weer wat plannen voor de toekomst worden gemaakt.

Wie een ingrijpende gebeurtenis heeft meegemaakt, kan te maken krijgen met klachten. Je bent verdrietig of voelt je somber, hebt weinig trek in eten en misschien wel nergens zin in. Ook denk je misschien veel  aan wat er is gebeurd, waardoor je je niet goed kunt concentreren en je werk niet goed kunt doen. Of je slaapt slecht, hebt nachtmerries, piekert veel of beleeft de gebeurtenissen in je hoofd opnieuw. Dit zijn vervelende klachten, maar het is begrijpelijk dat na een ingrijpende gebeurtenis je wereld op zijn kop staat en je je heel anders voelt dan voorheen. Bij een ingrijpende gebeurtenis kan je denken aan de dood van een dierbare, een ernstig ongeluk dat je meegemaakt hebt, een overval, geweld of seksueel misbruik.

‘De tijd heelt alle wonden’ is een opvatting die leeft bij veel mensen. Niets is minder waar! Het kan wel dat pijn mildert met de tijd, dat het intensiteit verliest, maar de gevoelens van droefheid gaan daarmee niet weg.

Tips:

• Bijna iedereen maakt iets ingrijpends mee. In de meeste gevallen gaan de klachten vanzelf over. Toch kun je proberen het proces te versnellen. Verwerken betekent voor elk persoon iets anders. Sommige mensen vinden het prettig te praten over hetgeen zij hebben meegemaakt. Als dat voor jou geldt, doet dat dan. Je kunt praten met uw naasten of met hulpverlener.
• Als je het moeilijk vindt om over je gevoelens te praten, kun je ook gaan sporten of muziek luisteren om ingrijpende gebeurtenissen te verwerken. Je denkt dan niet continu aan wat er is gebeurd doordat je jezelf afleidt.
• Hoe moeilijk het ook is, probeer langzaam aan weer deel te nemen aan het normale leven. Je kan er voor kiezen dat op een lager niveau te doen, bijvoorbeeld door wel te gaan werken, maar korter. Op die manier heeft u ook wat afleiding.
• Onderneem op den duur weer leuke dingen. Dit klinkt wellicht vreemd. Je voelt je naar, somber of verdrietig en dan wordt er aangeraden iets leuks te gaan doen! Toch werkt het. Probeer het gewoon eens een aantal keren. Door thuis te blijven voel je je waarschijnlijk niet beter, dus het is de moeite waard iets te ondernemen.

Vanuit Wijkteams Enschede kan je een ook deelnemen aan de groep Rouw en Verlies.